Zeynep : Ne arıyorsun Aslı?
Aslı : Fotoğraf makinemi. Kapadokya’da fotoğraf çekmek istiyorum.
Zeynep : Telefonla çek.
Aslı : Hayır ben o makineyle çekmek istiyorum. Aaa bak ne var burada. Albüm. Bu senin albümün mü?
Zeynep : Bakayım. A evet benim.
Aslı : Hadi bakalım.
Zeynep : Olur. Bunlar benim çocukluk fotoğraflarım.
Aslı : İnanmıyorum. Çok tatlısın.
Zeynep : Gerçekten mi? Çok çirkinim. Saçlara bak.
Aslı : Bunlar annenle baban değil mi?
Zeynep : Hım evet onlar. Ne kadar gençler öyle değil mi?
Aslı : Şu kim?
Zeynep : O Banu. Benim ilkokul arkadaşım.
Aslı : Abinin fotoğrafı yok mu?
Zeynep : Var. İşte burada.
Aslı : Onlar kim?
Zeynep : Bu babaanem, bu büyükbabam, bu da halam.
Aslı : İnanmıyorum, halana çok benziyorsun.
Zeynep : Evet, değil mi? Herkes aynı şeyi söylüyor.
Aslı : Abin de aynı babana benziyor.
Zeynep : Evet. Bak burda da teyzemle.
Aslı : Senin dayın var mı?
Zeynep : Yok. Dayım da yok. Amcam da. İki teyzem, bir halam var.
Aslı : Benim bir dayım iki halam var.
Zeynep : A bak bu da anneannem dedem, kuzenlerim.
Aslı : Çok güzel ya. Şimdi böyle albümler yok. Bütün fotoğraflar ya bilgisayarda ya telefonda
Zeynep : Senin albümün yok mu?
Aslı : Var ama burda değil.
Zeynep : Tatile gittiğinde getir bakalım.
Aslı : Olur.
Kültürel ve dilsel unsurları daha iyi anlamak için linkteki blog yazısını okuyabilirsiniz.
Leave A Comment